Θεραπεία ναρκωτικών για εθισμό

1. Γιατί χρειάζεστε φαρμακευτική αγωγή

Διόρθωση των διαταραχών του ισοζυγίου νευροδιαβιβαστών. Με τη λουδομανία, η ανισορροπία του συστήματος ντοπαμίνης αυξάνεται - τα ναρκωτικά βοηθούν στη μείωση της «δίψας για κέρδος».

Μετριασμός των συναφών συμπτωμάτων. Το άγχος, η κατάθλιψη και οι ενοχλητικές σκέψεις συχνά απαιτούν φαρμακολογική υποστήριξη για να είναι αποτελεσματική η ψυχοθεραπεία.

Πρόληψη υποτροπών. Με ένα σωστά επιλεγμένο σχήμα, το φάρμακο μειώνει την ένταση των παρορμήσεων του παιχνιδιού και αυξάνει την πιθανότητα μιας μη-ηλίθιας περιόδου.

2. Ένδειξη

1. Σοβαρός και μέτριος εθισμός στα τυχερά παιχνίδια, όταν δεν υπάρχει θεραπεία δεν είναι δυνατόν να σταματήσει το στοίχημα.

2. Διαταραχές της διάθεσης (κατάθλιψη, δυσθυμία) ή άγχος (GAD, κρίσεις πανικού).

3. Έντονες αυτόνομες αντιδράσεις όταν δεν παίζουν: τρόμος, ταχυκαρδία, αϋπνία.

3. Κύριες ομάδες φαρμάκων

4. Πρότυπα συνταγογράφησης και δοσολογίας

• Φλουοξετίνη 20 mg/ηµέρα, παροξετίνη 20 mg/ηµέρα, σερτραλίνη 50- 100 mg/ηµέρα.
• Η δράση επιτυγχάνεται µετά από 4- 6 εβδοµάδες σταθερής πρόσληψης.

• Τα 50 mg/ημέρα, εάν είναι καλά ανεκτά, μπορούν να αυξηθούν στα 100 mg/ημέρα.
• Παρακολούθηση της ηπατικής λειτουργίας πριν και κατά τη διάρκεια της θεραπείας.

• 600- 900 mg/ημέρα σε 2- 3 δόσεις, διατηρώντας επίπεδο ορού 0. 6-1. 2 mmol/l.

• Λοραπάμ 0. 5- 1 mg, ανάλογα με τις ανάγκες, όχι περισσότερο από 2- 3 εβδομάδες.

• 25- 50 mg εν μία νυκτί, έως 150 mg εάν χρειάζεται.

5. Θεραπευτικό σχήμα και παρακολούθηση

Αρχική διαβούλευση με ψυχίατρο: συλλογή ιστορικού, εργαστηριακές εξετάσεις (ηπατικές, νεφρικές εξετάσεις).

Φάση έναρξης (1- 2 εβδομάδες): χαμηλές δόσεις, προσεκτική παρακολούθηση των ανεπιθύμητων ενεργειών.

Φάση συντήρησης (3- 12 εβδομάδες): επίτευξη θεραπευτικών δόσεων, τακτικές επισκέψεις κάθε 2- 4 εβδομάδες.

Φάση σταθεροποίησης (3- 6 μήνες): διατήρηση του επιτευχθέντος αποτελέσματος, σταδιακή μείωση της δόσης όπως ενδείκνυται κλινικά.

6. Πιθανές ανεπιθύμητες ενέργειες και αλληλεπιδράσεις

SSRIs: ναυτία, κεφαλαλγία, αϋπνία ή υπνηλία, μειωμένη λίμπιντο.

Ναλτρεξόνη: δυσπεψία, ζάλη, τρανσαμινάσες αυξημένες.

Λίθιο: τρόμος, πολυδιψία, πολυουρία, κίνδυνος νεφροτοξικότητας σε υπερδοσολογία.

Βενζοδιαζεπίνες: υπνηλία, εξάρτηση από παρατεταμένη χρήση, γνωστική δυσλειτουργία.

Αντιψυχωσικά: μεταβολικές μεταβολές, αύξηση βάρους, καταστολή.

7. Συνδυασμός με ψυχοθεραπεία και άλλες μεθόδους

Γνωστική συμπεριφορική θεραπεία (CBT): Η φαρμακευτική αγωγή μειώνει τη σοβαρότητα των παρορμήσεων - ο ψυχοθεραπευτής εκπαιδεύεται να διαχειρίζεται τις υπόλοιπες επιθυμίες.

Ομάδες Αμοιβαίας Βοήθειας: Η φαρμακοθεραπεία βελτιώνει τις πιθανότητες επιτυχούς ενσωμάτωσης στην GA και την SMART Recovery.

Πρακτικές αναπνοής και χαλάρωσης: Τα αγχολυτικά διευκολύνουν την κατάρτιση σε τεχνικές αυτορρύθμισης.

8. Διακοπή και αντικατάσταση

Για την αποφυγή του συνδρόμου απόσυρσης, µείωση της δόσης κατά 10- 25% κάθε 1- 2 εβδοµάδες.

Προσαρµογή του θεραπευτικού σχήµατος: σε περίπτωση υποτροπής - επιστροφή σε υψηλότερες δόσεις ή αλλαγή φαρµάκου.

Μακροπρόθεσμη στήριξη: με κίνδυνο υποτροπής, ορισμένες φορές η αποδοχή παρατείνεται για ένα έτος ή περισσότερο υπό εποπτεία.

9. Παρακολούθηση των επιδόσεων

Υποκειμενική κλίμακα «λαχτάρα για το παιχνίδι» (0-10) - ημερήσιες ή εβδομαδιαίες μετρήσεις.

Δείκτης σοβαρότητας τυχερών παιχνιδιών - κάθε 4-6 εβδομάδες.

Δεδομένα για αποτυχίες (συχνότητα, άθροισμα στοιχημάτων) - ανάλυση και διόρθωση της θεραπείας.

Λειτουργική κατάσταση: ύπνος, όρεξη, άγχος, συμμετοχή στην κοινωνική ζωή.

10. Συμπέρασμα

Η φαρμακευτική θεραπεία για τη λουδομανία είναι ένα σημαντικό συστατικό της περίπλοκης θεραπείας. Η σωστή επιλογή των φαρμάκων, η αυστηρή παρακολούθηση και ο συνδυασμός με την ψυχοθεραπεία δημιουργούν συνθήκες για μια σταθερή απόρριψη των τυχερών παιχνιδιών, μειώνουν τον κίνδυνο υποτροπής και βελτιώνουν την ποιότητα ζωής.